>>>>   

    ย่างเข้าสู่ปีที่ 37 กับภารกิจอันยิ่งใหญ่ของมูลนิธิ โครงการหลวง ยังคงเดินหน้าสร้างแหล่งทำกินอย่างต่อเนื่อง เพื่อพลิกฟื้นชีวิตของชนเผ่าตามดอยสูงในพื้นที่ภาคเหนือ ตามแนวพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่ทรงห่วงใยพสกนิกรของพระองค์ให้อยู่เย็นเป็นสุข แม้จะอยู่ในถิ่นธุรกันดาร
       
    การจัดงาน “ โครงการหลวง ” ในปีนี้ พิเศษและยิ่งใหญ่กว่าที่ผ่านมา ร่วมถวายความจงรักภักดีในวาระมหามงคลทรงครองสิริราชย์สมบัติครบ 60 ปี ด้วยการจัดนิทรรศการเฉลิมพระเกียรติทรงครองราชย์ครบ 60 ปี โดยจัดพิมพ์ หนังสือ โครงการหลวง 37 ขึ้นมา เพื่อรวบรวมแนวพระราชดำริ และพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เมื่อวันที่ 9 มิ.ย. ที่ผ่านมา ตลอดจนความเป็นมาของการทำเกษตรหลวง จนกลายมาเป็น โครงการหลวง ที่ประสบความสำเร็จจนถึงวันนี้

    ณ วันนี้ โครงการหลวง คงเป็นชื่อที่น้อยคนนักจะไม่รู้จัก เพราะ โครงการหลวง คือโครงการส่วนพระองค์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ  เพื่อช่วยเหลือราษฎรชาวไทยภูเขาให้มีอาชีพสร้างรายได้
       
    สิ่งที่ โครงการหลวง ทำเพื่อชาวเขาให้อยู่ดีกินดี ก็คือ การสนับสนุนให้ ชาวเขา ปลูกพืชผักเมืองหนาว และนำเอาผลผลิตที่ได้มาขายสู่ท้องตลาด โดยที่ โครงการหลวง ทำหน้าที่ส่งเสริมการปลูกและดูแลทางด้านการตลาดให้ ซึ่งผลิตภัณฑ์จาก โครงการหลวง ทั้งหมดจะอยู่ภายใต้เครื่องหมายการค้า “ ดอยคำ ”
       
    เมื่อครั้งแรกที่โครงการไปตั้งสถานีเกษตรที่สูงที่ดอยอ่างขาง เชียงใหม่ ม.จ.ภีศเดช รัชนี ผู้อำนวยการโครงการฯ ที่ทรงไปพบลูกท้อพันธุ์พื้นเมืองของอ่างขางที่มีรสชาติดีมาก จึงทรงนำกลับมาที่กรุงเทพฯ ด้วย และทรงทำเป็นผลไม้ลอยแก้วบรรจุกระป๋อง คนที่ได้รับประทานพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอร่อยกว่าพีชฝรั่ง ทำให้ทรงได้รับแรงบันดาลใจทรงหอบกระป๋องเปล่าและเครื่องปิดกระป๋องพร้อมน้ำตาลขึ้นดอยอ่างขาง แล้วทำท้อลอยแก้วลงมาขาย ขายดิบขายดีมากจนปีต่อมาจึงได้ตั้งโรงงานขึ้น กลายเป็นโรงงานหลวงอาหารสำเร็จรูปแห่งแรกของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
       
    ถึงวันนี้ผลิตภัณฑ์ภายใต้ตราสัญลักษณ์ดอยคำ มีมากมายกว่า 100 รายการทั้งแยมรูปแบบต่างๆ น้ำผลไม้สดนานาชนิด ผลไม้ลอยแก้ว ผักเมืองหนาวปลอดสารพิษ และอื่นๆ อีกมากมาย ผลิตภัณฑ์จาก โครงการหลวง จึงเหมาะอย่างยิ่งที่จะนำมาเป็นของฝากของขวัญในโอกาสต่างๆ

พระราชดำรัสที่พระราชทาน ในโอกาสที่ทรงเยี่ยมคณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เมื่อวันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2517 ว่า 

                                   อ้างอิงจาก  :  http://kanchanapisek.or.th

วัตถุประสงค์ของ โครงการหลวง

    ©  เพื่อป้องกันการทำลายป่าต้นน้ำโดยราษฎรชาวเขา และส่งเสริมการปลูกป่าทดแทน
    ©  เพื่อจัดให้ราษฎร ชาวเขา เลิกโยกย้ายที่ทำกิน และการทำลายป่าเพื่อปลูกฝิ่น ซึ่งเป็นการผิดกฏหมาย และให้รู้จักอยู่เป็นหลักแหล่ง โดยดำเนินการจัดหาพันธุ์พืชที่ทดลองแล้วว่าสามารถปลูกได้ ในสภาพภูมิประเทศ และสภาพภูมิอากาศที่เป็นถิ่นที่อยู่ของราษฎร ชาวเขา อีกทั้งเป็นพืชที่สามารถทำรายได้สูงเท่ากับฝิ่นหรือมากกว่า
   ©  เพื่อดำเนินการฝึกอบรมราษฎรชาวเขา ให้เข้าใจหลักวิชาการเกษตรที่สูง รวมทั้งการเลี้ยงสัตว์
   ©  เพื่อดำเนินการทดลองวิจัยพันธุ์พืช และพันธุ์สัตว์ ที่จะสามารถขยายพันธุ์ให้แก่ราษฎร เพื่อนำไปปลูก และเลี้ยงเพื่อเพิ่มพูนรายได้ โดยทำการศึกษาในด้านการขนส่ง และภาวะตลาดด้วย
   ©  เพื่อส่งเสริมในด้านการศึกษาอนามัย และการวางแผนครอบครัวแก่ราษฎร ชาวเขา

และได้พระราชทานเป้าหมายของ โครงการหลวง ไว้ดังนี้ 
   ©  ช่วยชาวเขา เพื่อมนุษยธรรม
    ©  ช่วยชาวไทย โดยลดการทำลายทรัพยากรธรรมชาติ คือ ป่าไม้ และต้นน้ำลำธาร
   ©  กำจัดการปลูกฝิ่น
   ©  รักษาดิน และใช้พื้นที่ให้ถูกต้อง คือ ให้ป่าอยู่ในส่วนที่เป็นป่า และทำไร่ ทำสวน ในส่วนที่ควรเพาะปลูก อย่าให้ส่วนทั้งสองนี้รุกล้ำซึ่งกันและกัน
    ©  ผลิตพืชเพื่อเพิ่มประโยชน์ทางเศรษฐกิจแก่ประเทศ

    ชาวเขา ในอดีตปลูกฝิ่นเป็นรายได้ ก็เพราะไม่ทราบว่าจะปลูกพืชอื่นใดนอกจากฝิ่น ฝิ่นเป็นพืชทำเงินเพียงอย่างเดียวที่รู้จัก พืชอื่น ๆ เช่น ข้าว ข้าวโพด ฯลฯ นั้น ก็ปลูกเพื่อใช้รับประทาน และเลี้ยงสัตว์ โครงการหลวง ได้นำพืชพรรณเข้ามา ทำการทดลองบนที่สูงเป็นจำนวนมากมาย หลายชนิด หลายพันธุ์ ได้รับความช่วยเหลือจากประเทศต่าง ๆ ซึ่งเข้าใจ และเห็นใจ ในปัญหาที่เราประสบอยู่ เพราะปัญหาเรื่องฝิ่นนั้น มิใช่เป็นปัญหาของประเทศไทยเท่านั้น แต่เป็น ปัญหาของโลก ผลการทดลองค่อย ๆ เกิดขึ้นอย่างช้า ๆ ในระยะแรก และมีอัตราความสำเร็จสูงขึ้น ในเวลาต่อมาเมื่อนักวิชาการมีความเข้าใจ สภาพภูมิอากาศดีขึ้น ผลการทดลองนี้ได้ถ่ายทอด ไปสู่ ชาวเขา เป็นการร่วมกันทดลองก่อนในระยะแรก แล้วจึงกลายมาเป็น อาชีพอย่างจริงจังในระยะหลัง ชาวเขา เริ่มมีความเชื่อมั่นที่จะปลูกผัก ปลูกดอกไม้ ปลูกผลไม้ เพื่อทำรายได้แทนฝิ่น และเมื่อเห็นว่าได้เงินมาจริง ๆ ก็ค่อย ๆ ลดการปลูกฝิ่นลง จนในที่สุดในหลายท้องที่ของ โครงการหลวง ฝิ่นดูจะกลายเป็นพืชที่หาดูได้ยากไปเสียแล้ว

    ในปัจจุบัน ผลไม้ ผัก ดอกไม้ และพืชเมืองหนาวต่าง ๆ มีจำหน่ายตลอดปี และเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย ทั้ง ๆ ที่เมื่อไม่นานมานี้เอง เรายังต้องสั่งซื้อมาจากต่างประเทศ พื้นที่สูงกลับกลายเป็นพื้นที่พิเศษ เป็นพื้นที่ที่เป็นประโยชน์ แก่ประเทศชาติอย่างที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน